Vandaag wisselen we mijn verjaardagscadeau in en Tim & Nine nemen ons
mee om een bezoek te brengen aan Vejer de la Frontera.
Na genoten te hebben van de goede koffie rijden we verder naar
Vejer de la Frontera dat al van verre te zien is.
Vejer is in 1978 uitgeroepen tot historisch monument en behoort tot één
van de mooiste witte dorpen van Zuid-Spanje.
Het is strategisch gelegen tussen Tarifa en Cádiz en ingeklemd tussen de zee en de sierra’s.
Er wonen zo’n 13.000 mensen.
Het witte stadje ligt op een 200 mtr hoge heuveltop.
We parkeren buiten de stadsmuur en wandelen door de steegjes en straatjes
met kasseien, die een labyrint vormen met een typisch Moors-Andalusische karakter.
De aandacht wordt getrokken door deze winkel met een ruime keuze
aan radio’s en platenspelers.
Iglesia Del Divino Salvador
Het moorse kasteel
Het museum
Plaza de España, met het prachtige fontein
Bij het Jardin del Califa Restaurant gaan we binnen en op het dakterras
gaan we even wat consumeren en genieten we van het fantastische uitzicht
over de daken van het dorpje.
Vejer de la frontera was echt de moeite waard om te bezoeken.
Op de weg naar Barbate hebben we lekker gegeten in een echt Spaans restaurant.
Via Barbate rijden we richting Faro de Trafalgar.
Halverwege gaan we het bos in om op zoek te gaan naar de grote duiventil
bij een restaurant.
Het lag er allemaal verlaten bij dus maar verder naar het prachtige strand
van Faro de Trafalgar.
Zeker een plek om eens wat langer te verblijven.
We rijden terug naar Barbate en dan naar Bolonia naar het
Museum van Baelo Claudia, of te wel de ruïnes van een romaanse stad.
Bij aankomst gaan ze juist sluiten dus deze bezichtiging moeten later maar eens doen.
Het is tijd om richting huis te gaan.
In Torreguadiaro, bij The Dubliner, een Ierse pub, wat gaan indrinken en daarna
nog bij Cancha Tapas heerlijk gegeten.
We hebben weer genoten van deze dag samen uit.
mee om een bezoek te brengen aan Vejer de la Frontera.
Na een uur rijden gaan we eerst koffie drinken in Venta La Parada,
Alcalá de los Gazules, afslag 45.
Leuk en druk restaurant waar enorm veel herrie wordt gemaakt door de barman.
Na genoten te hebben van de goede koffie rijden we verder naar
Vejer de la Frontera dat al van verre te zien is.
van de mooiste witte dorpen van Zuid-Spanje.
Het is strategisch gelegen tussen Tarifa en Cádiz en ingeklemd tussen de zee en de sierra’s.
Er wonen zo’n 13.000 mensen.
Het witte stadje ligt op een 200 mtr hoge heuveltop.
We parkeren buiten de stadsmuur en wandelen door de steegjes en straatjes
met kasseien, die een labyrint vormen met een typisch Moors-Andalusische karakter.
De witgekalkte gevels van huizen en winkels zijn verblindend.
aan radio’s en platenspelers.
La Cobijada, de schuilplaats voor de vrouw, is de naam van de mantel die
vrouwen vroeger droegen in voornamelijk Vejer de la Frontera.
Het enige zichtbare deel van het lichaam was een van de ogen.
De oorsprong is Castiliaans, gedragen in de zestiende en zeventiende eeuw.
In het museum kwamen we deze tegen..
Iglesia Del Divino Salvador
Het moorse kasteel
Het museum
Bij het Jardin del Califa Restaurant gaan we binnen en op het dakterras
gaan we even wat consumeren en genieten we van het fantastische uitzicht
over de daken van het dorpje.
Via Barbate rijden we richting Faro de Trafalgar.
Halverwege gaan we het bos in om op zoek te gaan naar de grote duiventil
bij een restaurant.
Het lag er allemaal verlaten bij dus maar verder naar het prachtige strand
van Faro de Trafalgar.
Zeker een plek om eens wat langer te verblijven.
We rijden terug naar Barbate en dan naar Bolonia naar het
Museum van Baelo Claudia, of te wel de ruïnes van een romaanse stad.
Het is tijd om richting huis te gaan.
In Torreguadiaro, bij The Dubliner, een Ierse pub, wat gaan indrinken en daarna
nog bij Cancha Tapas heerlijk gegeten.
We hebben weer genoten van deze dag samen uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten