Zeer goede nachtrust gehad en na het ommetje te hebben gelopen vertrekken we
richting Santiponce, naar het klooster San Isidoro de Campo en de Romeinse stad Italica.
Onderweg maken we even een stop in El Puerto de Santa Maria, N 36.61656 W 6.21062,
waar bij het Centro Commercial een loos- en vulstation te vinden is.
Na een uurtje rijden komen we aan in Santiponce waar we van veraf al het
Klooster van San Isidoro del Campo zien liggen.
We kunnen dichtbij het klooster parkeren.
Het klooster San Isidoro del Campo is gesticht in 1301 Alonso Guzman en Maria Alonso Coronel,
niet ver van de ruïnes van Italica, waar San Isidoro de Sevilla werd begraven.
In 1432 verving de Jerónima-orde de cisterciënzers en er werden ingrijpende hervormingen
in het klooster doorgevoerd.
In de 16e eeuw ontstond in Sevilla een reformatorische religieuze focus waaraan broeders
van dit klooster deelnamen en waardoor diverse monniken moesten vluchten, zelfs buiten Spanje.
Dit is wat wij er zoal aantroffen.
Na de lunch maken nog even een ommetje door Santiponce.
En dan komen we deze ruïnes tegen
met een beetje verbeelding moet het er vroeger zo uit gezien hebben.
Na dit gezien te hebben op naar het Romeins theater van Italica, paar km verderop.
Het Itálica-theater ligt in de Romeinse stad Itálica dat is ontstaan zo’n 206 jaar voor Christus.
Hier een idee wat er nog te zien is van het theater.
In de romeinse stad rondom het theater zijn ze op allerlei plekken aan het restaureren
en je krijgt een beetje een idee van hoe het er vroeger moet hebben uitgezien.
En natuurlijk een bakkerij...
Het was zeker de moeite waard om in Santiponce te bezoeken.
Er is geen camperplaats in Santiponce dus rijden we verder naar El Castillo de las Guardas
maar deze CP was moeilijk bereikbaar maar de drie plekken waren ook bezet dus maar gelijk
door naar CP Parking Pena de Hierro, Nerva, N 37.72374 W 6.55638,
bij de mijnen van Riotinto.
De laatste kilometers voor aankomst was de navigatie zo leuk om ons door zeer
nauwe straatjes te leiden, met huizen tot aan de weg en aan de andere kant afgrond.
Dan nog een bocht van 180 graden, dus dat was met de nodige spanning een aantal
malen steken, met zweet op de rug.
Maar gelukkig is er op de CP plek genoeg en we staan hier met nog een Duitser en een Zwitser.
Op deze CP is er geen enkele service maar dat is geen probleem voor ons.
Een eerste overzicht wat we kunnen waarnemen van de vroegere mijnbouw.
Het werd hier pikke donker en muisstil, dus dat wordt goed slapen.
Morgen zoeken we wel uit bij het informatiekantoor wat we zoal kunnen bezoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten